De vier vrienden Nour, Samira, Ahmad en Abd gaan naar het centrum van de stad toe. ’s Ochtends hebben ze een muziekband in hun straat zien lopen. Trompetten, trommels en klarinetten. Wat zou er daar in het centrum te zien zijn? De zon schijnt, het wordt mooi weer. Ze zijn nieuwsgierig en hebben zin in een dagje leuke dingen doen.
De Nederlandse vlag hangt overal uit. Bij de huizen, de bedrijven en soms openbare gebouwen. Het is een vrolijk gezicht. Op 5 Mei wordt gevierd dat Nederland in 1945 bevrijd is van de Duitse bezetters. Het is een Nationale feestdag. Ook denken ze aan het mogen leven in een land waar je vrijheid hebt, democratie en waar mensenrechten worden gerespecteerd. Je kunt je mening geven, zijn wie je bent en doen wat je wilt. Je mag demonstreren, mannen en vrouwen zijn gelijk, en nog veel meer.
‘Samira, kijk daar eens!’ zegt Abd. ‘De mensen hebben allemaal oranje shirts aan, een oranje hoed op of een oranje sjaal om.’
Samira kijkt en glimlacht. Dat ziet er leuk uit. Maar wel een beetje raar. Dat kent ze niet. Ze zetten hun fiets goed op slot en gaan lopend verder. Overal zijn marktkramen met allerlei spullen. Kleding, sieraden, boeken, cd’s en nog veel meer. Ook zitten er kinderen op kleedjes op de grond met speelgoed, knuffels en boeken. ‘Dat heet de kleedjesmarkt,’ vertelt Ahmad. ‘Ik hoorde het van José.’ Grappig. Zitten op een kleedje en daarom noemen ze het ‘kleedjesmarkt’.
Vlakbij is een supermarkt. Daar gaan ze naar binnen en kopen een broodje en wat appels. Op een bankje eten ze het op. Heerlijk!
Die dag zijn er veel bevrijdingsfestivals in het land met veel muziek en toespraken. Op de televisie zijn films over vrijheid en wordt er aandacht besteed aan wat vrijheid is.
Het is een goede traditie dat we op 4 mei onze doden herdenken en op 5 mei onze vrijheid vieren.
De wijsheid van maatschappijleerleraar:
‘Wat je stemt, is minder belangrijk dan het feit dát je stemt.’
Nooit vergeten, leven in een democratie,
in een land geboren waar vrijheid heerst,
een goed dat we oh zo vaak niet waarderen,
we worden ergens geboren,
daar moeten we het mee doen.
Vluchtelingen vertellen hun verhaal,
in schril contrast met onze wereld,
wonend op dezelfde aardbol,
maar toch zo anders, andere culturen, andere geloven,
oorlogen of vrede,
andere mogelijkheden.
Vrijheid; van meningsuiting,
geloof, politieke keuze en nog veel meer,
vrijheid; van ongelooflijk veel waarde,
al stemmend blijk geven van,
de waarde van democratie,
dat wij waarderen om hier met elkaar te leven.
‘En de taal,’ zoals een Syriër eens zo mooi verwoorde –
‘is het sleutelwoord.’
Margret Ester